W niniejszym projekcie zastosowano podejście auto/biograficzne (zob. Miller 2003; Kafar 2011; Jakubowska-Malicka 2011; Pryszmont-Ciesielska 2009), gdyż źródłem wiedzy na temat macierzyństwa były doświadczenia badanych kobiet – naszych Narratorek oraz osobista wiedza badaczek – w roli kobiet i matek. W podejściu tym badacz może potraktować swoją biografię jako jedno ze źródeł wiedzy o interesujących go zjawiskach i prócz tego włączyć do badań biografie innych badanych. Wówczas, te różnorodne wobec siebie biografie obu podmiotów badania, stają się równymi wobec siebie i istotnymi źródłami wiedzy wyznaczając granice perspektywy badawczej. Badacz prowadząc badania (re)konstruuje zarówno własną biografię, jak i biografie osób badanych i w tym sensie stanowią one dla niego źródła wiedzy na temat świata społecznego (Pryszmont-Ciesielska 2009, 38-39). W Polsce badania z wykorzystaniem podejścia auto/biograficznego stanowią pewną niżę metodologiczną. Przykładem związanym z dyscypliną pedagogiki jest praca Luby Jakubowskiej-Malickiej, pt. „Tożsamość kulturowa Polaków z Kazachstanu w kontekście tendencji globalizacyjnych” (2011). Pracą socjologiczną, wykorzystującą autonarrację autorki związaną z doświadczeniem macierzyństwa, jest monografia autorstwa Ewy Zakrzewskiej-Manterys, pt. „Down i zespół wątpliwości. Studium z socjologii cierpienia (1995). Interesujące spojrzenie na zagadnienie auto/biografii prezentuje także Marcin Kafar w tekście pt. „Od spotkania do wspólnoty. Autobiograficzny raport z terenu” (2004). Autor opublikował także tom pod redakcją, który poświęcony jest zagadnieniom autobiografii. Jest to praca z pogranicza antropologii, kulturoznawstwa i pedagogiki, pt. „Biografie naukowe. Perspektywa trans dyscyplinarna” (2011).
Istotną rolę w prowadzonych badaniach odegrały także strategie badawcze z użyciem fotografii (zob. Konecki 2005), ponieważ zarówno samodzielne fotografowanie, jak i analiza prywatnych kolekcji zdjęć narratorek, stanowiły ważną technikę gromadzenia wiedzy o ich doświadczeniach macierzyństwa.
Połączenie podejścia auto/biograficznego oraz strategii badawczych z użyciem fotografii można określić jako perspektywę auto/foto/narracji. Autorskie autorelacje i relacje (czyt. wypowiedzi) badanych narratorek oraz fotografie ukazujące fragmenty ich życia codziennego utworzyły wspólne źródło wiedzy o badanych problemach, tj. auto/narracje wyrażone przy pomocy werbalnej i obrazowej.
Martyna Pryszmont-Ciesielska
[fragment „Wprowadzenia” do pracy zbiorowej pt. „Macierzyństwo w relacjach auto/biograficznych i fotografiach kobiet” pod redakcją Martyny Pryszmont-Ciesielskiej, Oficyna Wydawnicza ATUT, Wrocław (w druku)].
dr Martyna Pryszmont-Ciesielska jest mamą Idusi, andragogożką i metodolożką, pracownikiem naukowym Instytutu Pedagogiki Uniwersytetu Wrocławskiego. Inspiruje ją fotografia dokumentalna i filmy Pedro Almodovara. Absolwentka klasy teatralnej w III LO we Wrocławiu. Organizowała teatr studencki w Brzegu. Podejmuje twórcze zadania naukowe i dydaktyczne, m.in. w ramach przedmiotu metodologia badań społecznych i warsztatów poświęconych strategiom badawczym z użyciem fotografii. Członkini Akademickiego Towarzystwa Andragogicznego. Jej zainteresowania naukowe obejmują m.in.: ukryty program edukacji, uczenie się dorosłych oraz metodologię badań nad edukacją ze szczególnym uwzględnieniem podejść jakościowych (badania auto/biograficzne, badania etnograficzne, metod badań wizualnych). Autorka monografii Ukryty program edukacji akademickiej (Wrocław 2010), prac zbiorowych: (Mikro)światy ludzi dorosłych, red. M. Pryszmont-Ciesielska, Wrocław 2011; Macierzyństwo w relacjach auto/biograficznych i fotografiach kobiet, red. M. Pryszmont-Ciesielska, Wrocław 2013 (w druku); Audiowizualność Cyberprzestrzeń Hipertekstualność. Ponowoczesne konteksty edukacji, red. M. Pryszmont-Ciesielska, L. Jakubowska-Malicka, A. Kobylarek, Wrocław 2009; oraz wielu artykułów naukowych o tematyce edukacyjnej i metodologicznej (w szczególności w zakresie: ukrytego programu edukacji, koncepcji społecznych mikroświatów, zagadnień związanych z wirtualną rzeczywistością i edukacją oraz podejścia auto/biograficznego w badaniach nad edukacją).